7:00 AM

Hoi erguinme odiándote.
A ti
que tanto te quixen.
A ti
que tanto te quero.
A ti
que non te conozo.

A todos
e cada un
dos seres humanos
que infestan esta Terra.

Hoi erguinme chen de odio.
Odiándome
un pouco menos
a min mesmo.

Botándome
un pouco menos
as culpas del mundo.
Sumido
un pouco máis
na desesperanza
de saber 
que depende el mundo
de vosoutros.

E non quero
Non quero meu mundo
pequeno
            fráxil
                   delicado
nas vosas maos,
nas vosas garras.

Hoi despertei
querendo cobrarme,
úa sola vez que seña,
todas as llágrimas.
Las que eu chorei,
las que choraron tantos.
Hoi erguinme
sen importarme miga
as llágrimas túas.

Eu tamén teño dereto
a estar enfadado sen razois,
sen ter que dar esplicaciois.
Eu tamén teño dereto
al odio llibre,
al odio ceibe.
Eu tamén quero
as pequenas
                 ou grandes
miserias del ser humano,
deixar de xogar a ser un santo.

E salio da casa
fendo por fer que esqueizo
todo el que escribo,
poendo,
úa vez máis,
a mesma máscara,
coa que vos teño
enganado.

E ben sei que non es culpable.
Non dixen que fora xusto
nin lóxico.