sábado, 2 de janeiro de 2016

Moisés[corazón]Moisés.

Quérote.
Non sempre cho demostro.
Trateite tan mal
tantas veces...
pero,
creme,
quérote.

Antepuxen tantas veces
outros corazois
al tou,
el único meu.
Porque,
realmente,
es el única persoa sen la que morro.

Enténdeme,
non mo puxeche fácil;
non mo puxeron fácil.
Tantas veces quixeron apartarme de ti
que te botei al deserto
sen augua,
sen posibilidá algúa.

Maltrateite tanto
                         tanto
                                 tanto,
levache tantas hostias
porque quixen outros labios
que non foran os tous.
Outros ollos,
outras peles.

Non fun quen a ver
que non hai ollos sen los tous,
nin chuchos sen tous labios,
nin pel sedosa como a túa.

Porque si,
agora mírote nel espello
e véxolo:
Es guapo.

Abofé que es guapo.
Miro os tous ollos tristes
que brillan detrás dos lentes
sempre sucios
pra esconder el que teis nas nenías.

Abofé que es guapo.
Miro os tous labios,
sensuales,
dispostos á palabra e el chucho.

Abofé que es guapo.
Miro as túas maos,
firmes,
dispostas al placer e el abrazo.

Non foi fácil,
sábeslo.
Non foi culpa túa,
nin mía tampouco.

Dixéronnos tantas veces
que era un amor imposible
el noso.

Dixéronnos tantas veces
que había tantos outros labios,
tantos ollos.
Dixéronnos...
Tantas caralladas nos dixeron.

E teis as túas miserias,
si.
Máis teño eu.
Máis tein elos.
E teis a túas virtudes,
esas que nunca reconoces,
porque ódiaste tanto
                               tanto
                                      tanto,
tanto te odias,
como eu te quero.



Non lo esqueizas nunca, meu dulce amor, tenro amor, fráxil amor, eterno amor, el máis leal de todos os amores. Non lo esqueizas,

quérote.

Nenhum comentário:

Postar um comentário